Wat verzorgingsarmoede met je doet: “Voor mijn gevoel heb ik gefaald als moeder”

Alles gaat goed: Premie heeft een fijne baan en mooi gezin. Tot ze plots ziek wordt. Ze kan niet meer werken en de schulden stapelden zich op. Uiteindelijk krijgt ze zelfs te maken met verzorgingsarmoede: het lukt haar niet meer om basisproducten als shampoo of tandpasta te kopen. “Vroeger deed ik elke dag wat leuks met mijn haar, mooie lipgloss op, een beetje mascara. Nu kan dat allemaal niet meer. Zelfs shampoo is een luxeproduct.”

In november vroegen we samen met Kruidvat aandacht voor verzorgingsarmoede. Één van de gezichten van de Kruidvat campagne is de 48-jarige Premie Govender. Premie was directiesecretaresse en had veel plezier in haar baan. In de weekenden was ze regelmatig op een feestje of borrel te vinden, of deed ze leuke dingen met haar kinderen.

Dit houdt allemaal op als Premie op een dag thuis komt te zitten. Ze blijkt een chronische dubbele hernia te hebben in haar onderrug.  Premie moet haar baan opgeven en beland in de ziektewet. Vanaf dan stapelen de problemen zich op. “Ik kon nauwelijks lopen en dus niet meer zorgen voor mijn man, kinderen en huishouden. Mijn man moest voor mij zorgen, maar dat wilde hij niet.” Premie en haar man gaan uit elkaar.

Premie dicht het ene gat met het andere, en houdt daardoor steeds minder geld over. “Mijn uitkering is peanuts vergeleken met de rekeningen die ik moet betalen. Al het geld wat ik krijg, gaat direct naar de rekeningen. Daarna is eten mijn eerste prioriteit. Het is een keuze: of brood en melk, of shampoo, of tandpasta.” Waar Premie vroeger dus regelmatig een beetje lipgloss opdeed of wat mascara, doet ze dat nu ook nooit meer.

Mijn haren wassen, mezelf opmaken en lipgloss opdoen zijn een luxe. Dat doe ik alleen voor speciale uitjes

Maar dat zijn niet de dingen die Premie het meeste mist. “De dagelijkse spullen mis ik het meest. Gewoon je tandpasta, shampoo. Normale dingen die eerst vanzelfsprekend waren elke dag. Een scheermesje en mascara? Dat zijn nu luxeproducten. Het was voor mij eerst ook normaal om dit elke dag te gebruiken. Maar nu niet meer.” Dat terwijl haar kinderen inmiddels beide puber zijn. “Zij willen ook gewoon deodorant kunnen gebruiken, maar dat kan niet altijd. Voor mijn gevoel faal ik dan als moeder”.

Premie schaamde zich dan ook erg dat ze in armoede terechtkwam. Toch wil ze graag haar verhaal doen: “Het onderwerp is heel gevoelig, maar het kan iedereen overkomen. In Nederland belanden veel mensen in armoede, maar mag je er haast niet over praten”.

Als laatste wil Premie aan iedereen meegeven: “mensen moeten zacht zijn voor elkaar. Wees lief, luister en bied hulp”.